Ludzie opuścili Azję i zasiedlili Amerykę i Australię. W czasach epoki lodowcowej, kiedy cieśnina Beringa była zamarznięta, ludzie dotarli do Ameryki, a przez zamarznięte archipelagi wysp indonezyjskich do Australii, co umożliwiło im kolonizację świata.
Migracje i zaludnianie Ziemi
Między 70 000 a 100 000 lat temu Homo sapiens rozpoczął migrację z kontynentu afrykańskiego i zasiedlanie części Europy i Azji. Na kontynent australijski dotarli w kajakach między 35 000 a 65 000 lat temu.
Naukowcy badający masy lądowe i klimat wiedzą, że plejstoceńska epoka lodowcowa stworzyła most lądowy, który połączył Azję i Amerykę Północną (Alaskę) ponad 13 000 lat temu. Powszechnie akceptowana teoria migracji głosi, że ludzie przekroczyli ten most lądowy i ostatecznie migrowali do Ameryki Północnej i Południowej.
Jak nasi przodkowie byli w stanie dokonać tego wyczynu i dlaczego podjęli decyzję o opuszczeniu swoich domów? Rozwój języka około 50 tysięcy lat temu pozwolił ludziom na snucie planów, rozwiązywanie problemów i skuteczną organizację. Nie możemy być pewni dokładnych powodów, dla których ludzie po raz pierwszy wyemigrowali poza kontynent afrykański, ale prawdopodobnie było to związane z wyczerpywaniem się zasobów (takich jak żywność) w ich regionach i konkurencją o te zasoby. Kiedy ludzie byli w stanie komunikować te obawy i planować, mogli wspólnie ocenić, czy presja w ich obecnym domu przeważyła nad ryzykiem wyjazdu w poszukiwaniu nowego.
Adaptacja i wpływ na przyrodę
Kiedy ludzie migrowali z Afryki do chłodniejszych klimatów, szyli ubrania ze skór zwierzęcych i budowali ogniska, aby się ogrzać; często palili je bez przerwy przez całą zimę. Wyrafinowana broń, taka jak włócznie, łuki i strzały, pozwalała im skutecznie zabijać duże ssaki. Wraz ze zmieniającym się klimatem, te metody polowania przyczyniły się do wyginięcia olbrzymich ssaków lądowych, takich jak mamuty, kangury olbrzymie i mastodonty. Mniejsza liczba olbrzymich ssaków ograniczyła z kolei dostępną dla myśliwych zdobycz.
Oprócz polowania na zwierzęta i zabijania ich w obronie własnej, ludzie zaczęli wykorzystywać zasoby ziemi w nowy sposób, budując półtrwałe osady. Ludzie zaczęli przechodzić od koczowniczego stylu życia do stałych domów, wykorzystując dostępne tam zasoby naturalne. Półtrwałe osady stały się podstawą do powstania nowych społeczności i rozwoju praktyk rolniczych.
