Do wyznaczenia dokładnego kalendarza potrzebna była wiedza z zakresu astronomii pozwalająca obliczyć dokładną długość roku słonecznego.
Kalendarz Egipski
Kalendarz egipski, system datowania ustanowiony kilka tysięcy lat przed erą powszechną, pierwszy znany kalendarz wykorzystujący rok o długości 365 dni, w przybliżeniu równy rokowi słonecznemu. Oprócz tego cywilnego kalendarza starożytni Egipcjanie utrzymywali jednocześnie drugi kalendarz oparty na fazach księżyca.
Egipski kalendarz księżycowy, starszy z tych dwóch systemów, składał się z dwunastu miesięcy, których czas trwania różnił się w zależności od długości pełnego cyklu księżycowego (zwykle 29 lub 30 dni). Każdy miesiąc księżycowy rozpoczynał się wraz z nowiem księżyca – liczonym od pierwszego poranka po tym, jak słabnący półksiężyc stał się niewidoczny – i nosił nazwę od obchodzonego w nim głównego święta. Ponieważ kalendarz księżycowy był o 10 lub 11 dni krótszy niż rok słoneczny, co kilka lat wprowadzano 13. miesiąc (zwany Thoth), aby utrzymać kalendarz księżycowy w zgodzie z rolniczymi porami roku i ich świętami. Nowy Rok był sygnalizowany przez coroczny wschód heliakalny gwiazdy Sothis (Syriusz), kiedy to można ją było obserwować na wschodnim horyzoncie tuż przed świtem w środku lata; czas tej obserwacji decydował o tym, czy miesiąc interkalarny zostanie zastosowany, czy też nie.
Egipski kalendarz cywilny został wprowadzony później, prawdopodobnie dla bardziej precyzyjnych celów administracyjnych i księgowych. Składał się on z 365 dni podzielonych na 12 miesięcy po 30 dni każdy, z dodatkowymi pięcioma dniami epagomenalnymi (dniami występującymi poza zwykłą konstrukcją czasową) zgrupowanymi na końcu roku. Najwyraźniej nie próbowano wprowadzić dnia przestępnego, aby zrekompensować poślizg o jeden dzień co cztery lata; w rezultacie kalendarz cywilny powoli obracał się zgodnie z porami roku, wykonując pełny cykl przez kalendarz słoneczny po 1460 latach (zwany cyklem sotyjskim). Miesiące zostały nazwane tak jak te w kalendarzu księżycowym, a oba systemy liczenia zostały utrzymane przez cały okres faraoński. W IV w. p.n.e. na wzór kalendarza cywilnego opracowano schematyczny 25-letni kalendarz księżycowy, aby w dokładnych granicach określić początek miesięcy księżycowych bez względu na rzeczywiste obserwacje słabnącego półksiężyca.
Egipski kalendarz cywilny został zmieniony przez Juliusza Cezara około 46 roku p.n.e. poprzez dodanie dnia przestępnego występującego raz na cztery lata; zmieniony system stanowi podstawę zachodniego kalendarza używanego do dziś.
