Obraz przedstawia władcę, ukazując jego potęgę i bogactwo. Artysta zaznacza pewność siebie i dumę postaci, która jest ubrana w królewskie szaty, ozdobione złotem i czerwienią, kolory symbolizujące władztwo. Światło skupia się na sylwetce króla, podkreślając jego okazałość i wyjątkowe miejsce w państwie, jako jedyna najważniejsza postać.
Czym są płaskorzeźby?
Relief, zwany także relievo, (z włoskiego relievare, „podnosić”), w rzeźbie, każde dzieło, w którym figury wystają z podtrzymującego je tła, zwykle płaskiej powierzchni. Reliefy klasyfikuje się w zależności od wysokości wystawania lub oderwania postaci od tła. W niskim reliefie, czyli płaskorzeźbie (basso-relievo), wzór wystaje tylko nieznacznie z podłoża i jest mało lub w ogóle nie ma podcięcia konturów. W wysokim reliefie, czyli alto-relievo, formy wystają z tła co najmniej w połowie lub więcej ich naturalnego obwodu i mogą być częściowo całkowicie oderwane od podłoża, zbliżając się w ten sposób do rzeźby w obiegu. Średni relief, lub mezzo-relievo, mieści się mniej więcej pomiędzy formami wysokimi i niskimi. Odmianą rzeźby reliefowej, występującą prawie wyłącznie w rzeźbie starożytnego Egiptu, jest relief zatopiony (zwany również reliefem nacinanym), w którym rzeźba jest zagłębiona poniżej poziomu otaczającej ją powierzchni i jest zawarta w ostro naciętym konturze, który obramowuje ją mocną linią światła i cienia. Wklęsłodruk, podobnie, jest zatopionym reliefem, ale jest rzeźbiony jako obraz negatywowy, jak forma, zamiast pozytywu (rzutowania).
Reliefy na ścianach kamiennych budynków były powszechne w starożytnym Egipcie, Asyrii i innych kulturach Bliskiego Wschodu. Egipcjanie przedstawiali starannie wymodelowane postacie stojące z ziemi w bardzo niskim reliefie; postacie są pokazane stojąc z boku i są zawarte w ostro naciętym konturze. Wysokie reliefy po raz pierwszy pojawiły się w rzeźbie starożytnych Greków, którzy w pełni wykorzystali artystyczne możliwości tego gatunku. Godne uwagi są attyckie reliefy grobowe z IV wieku p.n.e. przedstawiające pojedyncze postacie lub grupy rodzinne, podobnie jak rzeźbione fryzy używane do dekoracji Partenonu i innych klasycznych świątyń. Rzeźby reliefowe zajmowały poczesne miejsce w sarkofagach sztuki rzymskiej w II i III wieku n.e.
