Taką umowę nazywano komendacją.
Komendacja to cywilnoprawny akt, w którym wolna osoba oddaje się w osobisty stosunek poddańczy względem innej wolnej osoby. Ten zwyczaj pojawił się w VIII wieku w Europie i był często stosowany we wczesnym średniowieczu, kiedy wywodził się z tradycji germańskiej. Zyskał on na popularności w czasach panowania Karola.
E. zmniejszanie się roli piechoty i wzrost znaczenia ciężkozbrojnej konnicyD. szybkie poszerzanie terytorium państwa Frankównadawanie ziem wojownikomF. zacieranie się różnic w położeniu chłopów wywodzących się od ludności romańskiej i germańskiej
Na szczycie drabiny feudalnej stał władca, a mógł to być książę, król lub cesarz.
Ludwik Pobożny (wystawca) oraz Jan (odbiorca) zawarli ze sobą akt komendacji, w którym Jan stał się wasalem Ludwika, a ten seniorem dla Jana. Świadczy o tym kilka wyrażeń w tekście